Tuesday, July 27, 2010

Next Step

หมาอืด กลับไปทำงานแล้วเป็นไงบ้างคะ ... เห็นยุ่ง ตลอดเวลา เค้าก็วุ่นๆคะ เรื่องงานน่ะ หนักนิดหน่อย คิดว่าพอไหว งานสอนก็เรื่อยๆ เค้าเตรียมไว้บ้างแล้ว กลัวแต่อะไรที่จะเข้ามาแบบไม่ได้ตั้งตัว พวกงานเอกสารน่ะ ทำเอาหัวหมุน เวลาหดหายกันเลยที่เดียว
ตอนนี้หมูวุ่นๆเรื่องเรียนมากๆเลย เค้าก็ไม่รู้จะยังไงคะ เรามีข้อจำกัดบางเรื่องนี่ค่ะ ให้ทำไง แล้วดันเป็นเรื่องใหญ่เลยด้วยคะอืด เอ้ย ยังไงก็ต้องเลือกให้เราเจ็บตัวน้อยสุดล่ะ ให้ทุ่มทั้งหมดที่มีไป เค้าว่ามันเสี่ยงไปหน่อย คิดเหมือนกันมั้ยคะ
ส่วนเค้าตอนนี้วุ่นๆ เรื่องอยากได้รถ เค้าว่า เค้าน่าจะไหวอยู่ แต่ต้องหลังจากผ่อนคอมหมดแล้วค่ะ ประมาณปลายปีล่ะ...น่าจะได้อยู่ ก็เค้าเหนื่อยๆแล้วนี่คะ ให้ทำไง แล้วก็อยากมีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันสักที เผื่อจะได้เอาไว้พาแม่เที่ยวด้วย เค้านะ นั่ง บวก ลบ คูณ หาร ทุกวันเลยอ้วนจ๋า...เราต้องทำได้เนอะ หมูต้องเรียนได้ เค้าต้องทำงานได้เก่งๆ หาทุนให้ได้ จะได้ผ่อนรถสบายๆ กว่านี้ เฮ้ออออ
เป็นกำลังใจให้เค้าด้วยนะคะที่รัก
รักหมูมันมากๆ

Sunday, July 25, 2010

Step up..

หลังจากผ่านช่วงเวลาแห่งความสุข สั้นๆ ที่ได้อยู่กับหมูมัน ตอนนี้อะไรก็กลับมาเหมือนเดิมอีก เค้ามาทำงานที่นี่หัวหมุน เหมือนเดิม หมูมันก็หัวปั่นทำงานเหมือนเดิมอีก แต่ตอนนี้เป้าหมายของเค้าค่อนข้างชัดเจนแล้วว่าจะทำอะไรเมื่อไร ที่เหลือก็ให้เวลาตัวเอง เตรียมตัวให้พร้อม เตรียมไปเรียน ไปอยู่ให้หมูมันวุ่นๆ ได้ช่วยเค้าทำงาน ช่วยเรื่องเรียน เค้าจะไหวใช่มั้ยคะ หมูมันจะอยู่ข้างเค้าไปจนตลอดรอดฝั่งมั้ย
สถานการณ์ที่นี่ตรงข้ามกับข่าวที่ออกไป เค้ายังมีเงินเดือนค้างกับ บ. สองเดือน แล้วก็เงินพักร้อนที่ไม่มีทีท่าว่าจะได้เมื่อไร ได้แต่รอต่อไป อย่างที่บอกหมู ถ้าตัดสินใจจะกลับจริงๆ แล้วก็ขอแบบม้วนเดียวจบดีกว่า ไม่อยากให้มีเรื่องอื่นมาขัดใจ หมูมันว่าไงคะ
เรื่องดูที่เรียนต่อ หมูสำรองที่อื่นให้เค้าด้วย หมูเรียนระดับนี้มาแล้ว แม้ไม่ใช่สายเดียวกัน แต่เค้ารู้ว่าหมูมันสามารถ เค้าไม่ได้คาดหวัง ให้คุ้มค่ามากนัก แต่ไหนๆก็ลงทุน ลงแรงแล้ว ไม่อยากให้เสียเปล่าไงคะ

ตั้งใจทำงาน เก็บตังคเยอะๆ
รักหมูมันนะ

Friday, July 23, 2010

Far away Again


เฮ้อ อยู่ด้วยกันได้ไม่เท่าไหร่เลยอ่ะ หมูมันก็ต้องกลับไปทำงานอีกแล้ว...หมาอืด น่าปวดหัวจังคะ เราต้องห่างกันอย่างนี้อีกนานแค่ไหนเหรอ อยากรู้จริงๆคะ เวลาที่เราอยู่ด้วยกัน มันก็โอเค ใช่มั้ย เราทั้งคู่โอเคมากๆ แต่แล้วก็ต้องห่างกันอีก ไปเจอสภาวะที่ทำให้สภาพจิตเสียอีก เค้าน่ะยังไม่เท่าไหร่เพราะว่าเค้ายังมีครอบครัวคอยอยู่ที่บ้าน แต่หมูมันเจอแล้วเจออีก รับได้หรือเปล่า รับไหวอีกนานแค่ไหนคะอ้วน ถ้าไม่ไหวก็กลับบ้านเรานะคะ หาทางทำอย่างอื่น อย่าทำให้ชีวิตตัวเองหมดความสุขนะอ้วน...
ไม่มีใครคาดหวังอะไรมากมายนักหรอก ทุกอย่างมีทางออก มีข้อยกเว้นเสมอนะคะ
คิดถึงตอนอยู่ด้วยกันมากๆๆ