Monday, June 30, 2008

ต้องสู้


หมูมันเครียดๆ เลยทำให้หมูมันไม่หายสักที ไม่ดีเลยคะที่รัก เค้าอยากให้หมูสุขภาพดีๆ นะคะ อยู่คนเดียวดูแลตัวเองหน่อยสิคะ อย่างที่หมูสอนเค้าไว้ไงว่าให้ดูแลตัวเองดีๆ

วันนี้หมูมันเครียดกว่าปกติ หลายเรื่องเหรอคะ คิดมากไปมั้ย...เค้ารู้ว่ารายจ่ายเราน่ะ เยอะมาก รายรับก็เท่าเดิม ให้ทำไงคะ เราตกลงกันแล้วนิคะว่าจะยังไง ต้องยอมรับสิ หมูบ่นเค้าไม่ว่า...แต่บางทีก็ต้องระงับอารมณ์บ้างนะคะที่รัก...อย่าเอามาเป็นใหญ่นะ...จะยิ่งปวดหัวนะคะที่รัก

เรื่องงานเค้า ก็อย่างที่รู้ค่ะ ต้องสู้กันต่อไปเหมือนกัน เอาใจช่วยเค้ามากๆนะคะที่รัก

ห่วงหมู รักหมูมันมากๆนะคะ

เป็นหวัดซะแล้ว


หลังจากเค้ากลับมาถึงนี่ ก็เป็นหวัดน้ำมูกไหล ไม่หยุดเลยค่ะ ที่รัก หมูมันไม่อยู่ดูแลอยู่ใกล้ๆ นี่คะ เป็นห่วงเค้าบ้างมั้ย ตอนนี้เรื่องงานเค้าก็ยังไม่มีอะไรหนักหนา อย่างที่รู้ๆ สถานการณ์ยังไม่ได้ไปในทางที่ดีขึ้นแต่อย่างใด เค้าก็เบื่อๆ ค่ะ คงรอแค่ทำให้ครบตามสัญญา จริงๆ แล้วละค่ะ เพราะดูๆ แล้ว ท่าทางงานนี้จะหากำไรไม่เจอแน่ๆ หมูเอาใจช่วยให้เค้าหาทางออกที่ดีเจอไวๆ ด้วยนะคะ

หวังว่าหมูจะเป็นกำลังใจให้เค้าอย่างที่แล้วๆ มานะคะ


รักหมูมากๆ คิดถึงด้วย

Sunday, June 29, 2008

I am what you need

หมูอืดไม่สบายเป็นห่วงจัง ดีแล้วล่ะที่งานไม่เยอะ หมูจะได้ไม่ต้องเครียดมาก มีเวลาพักสุขภาพจะได้ดีขึ้น เค้าว่ามันเป็นเพราะว่าหมูเหนื่อยจากการเดินทาง ร่างกายเลยปรับตัวไม่ทันมากกว่าคะ เพราะแค่ไม่กี่วัน อุณหภูมิเพิ่มขี้นซะหลายองศาเชียวคะ ดูแลตัวเองหน่อยนะ เค้าห่วงหมูมันมากๆนะ
เรื่องงานเค้าไม่ต้องห่วง เค้าคงไปโดนด่าสักรอบสองรอบเผื่อว่าอะไรที่คิดไม่ออกจะได้คิดออกบ้างไงคะ อย่างเค้านะ ถ้าไม่มีคนคอยกระตุ้นก็คงยากที่จะสำเร็จเนอะ เค้าก็เบื่อตัวเองที่เป็นอย่างนี้เหมือนกัน สัญญานะว่าถ้าเริ่มต้นได้แล้ว มันจะสำเร็จในไม่ช้า แต่ไอ้การเริ่มก้าวเนี่ยสิ ยากชะมัด
รักหมูมันมากๆนะ
ปล. อย่าลืมหาจดหมายเค้าให้เจอนะคะ...อยากรู้เหมือนกันว่าเมื่อไหร่จะได้อ่าน รอลุ้นคะ

วันแรก..ของการทำงาน

เมื่อวานหลังจากทำงานวันแรก คนที่นี่ดูจะตื่นเต้น และดีใจกับการกลับมาของเค้าพอควร ไม่รู้คิดไปเองป่าวนะคะ ทุกคนเข้ามาถามไถ่สารทุกข์ พอสมควร งานที่นี่เป็นเหมือนเดิมค่ะ ไม่มีอะไรที่คืบหน้าไปกว่าเดิมซักเท่าไรนัก คงติดปัญหาเดิมๆคือเรื่องเงินและเรื่องอื่นๆ
พี่ระวิของเค้ายังยืนยันจะให้เค้ากลับมาทำงาน เพื่อเอาประสบการณ์ที่มีอยู่ที่นี เพื่อที่จะต่อยอดไปทำอย่างอื่นได้ แต่ที่เค้าคิดคือ งานไปได้ช้ามาก แทบไม่มีอะไรให้เค้าเรียนรู้เลยละค่ะ
งานหมูมันเป็นไงบ้างคะเดี๋ยวต้องคูยกับ อ. ก็อย่าเอาแต่เที่ยวนะคะ ตั้งใจทำงานล่ะะ เค้าไม่ได้อยู่ใกล้ๆคอยเคี่ยวเข็ญหมูแล้วนี่คะ

อยากให้เราทัั้งคู่เป็นกำลังใจให้กันตลอดไปนะคะ รักหมูมากๆ อดทนเพื่อวันข้างหน้านะคะ

Saturday, June 28, 2008

Take time to Take care

เค้ารู้สึกใจหายทุกครั้งที่หมูต้องไปไกลๆ ทั้งๆที่มากด้วยเหตุผลที่ต้องทำก็ตาม ใจมันไม่อยากให้ไป แต่ยังไงได้ล่ะคะ คงเป็นทางที่ดีที่สุดที่จะ ป้องกันการเกิดเรื่องและเหตุการณ์ที่ไม่ต้องการ...ที่จะเกิดตามมา หมูมาแต่ละที ก็มีปัญหากลับมาให้เค้าช่วยคิด ช่วยแก้ตลอดศก...รู้มั้ย จะปวดหัวตายอยู่แล้ว เครียดแทนมากๆ เพราะว่าห่วงมากๆ (อย่างกับว่า เป็นเรื่องของเค้าเองซะอีกหมูเอ้ย...) เค้าอยากให้หมูใช้เวลาที่เรามีความสุขด้วยกัน เป็นแรงบันดานใจ เป็นกำลังใจ ในเวลาที่ต้องสู้กับสิ่งที่เกิดขึ้น ในเวลาที่เราไม่เข้าใจหรือว่า ห่างกัน เค้าว่า มันยังคงใช้เป็นกำลังใจได้อีกสักพัก จนกว่าวันที่หมูกลับมาหากันอีกหน
หมูมันถึง UAE โดยปลอดภัยก็ดีแล้วคะ เป็นห่วงเรื่องการเดินทางกับเรื่องคนที่รอ เล่นงาน หมูอยู่ทางโน้น มากๆ เค้าไม่รู้ว่ามันจะลำบากแค่ไหน แต่ก็อุ่นใจนิดหน่อยที่อย่างน้อยหมูก็มีคนเป็นแบคอัพ...แม้จะแค่คนเดียวก็ตาม ตั้งใจทำอย่างที่เราคิดว่ามันถูกต้องแล้วนะคะ เค้าเป็นกำลังใจให้ ส่วนเค้าทางนี้จะพยายามทำเรื่องของตัวเองให้ดีที่สุด เพื่อที่เราจะได้มีก้าวข้างหน้าไปด้วยกัน พร้อมๆกัน
รักหมูมันมากๆ

Friday, June 27, 2008

ขอพระคุ้มครอง...



สุดท้าย เค้าก็ยังคงต้องกลับมาทำงาน ตามเดิม ไม่รู้หมามันยอมให้มาได้ไง ความพยายามของหมูใกล้จะสำเร็จแล้วล่ะค่ะ ไอ้หมูอืดดด กลับไปคราวนี้ เราใช้เวลาเกือบตลอดเลย ที่อยู่ด้วยกัน ไม่ใช่แค่อยู่ด้วยกัน ด้วยตัวตน หรือร่างกายเท่านั้น หมูยังช่วยเค้าคิดและแก้ปัญหา ต่างๆ นาๆ ด้วยถึงแม้จะตีกันบ้าง ในบางเวลา

นี่แหละค่ะ ที่เค้าว่าคนที่รักกัน ก็จะเห็นใจกันก็ตรงที่ลำบาก นี่แหละ
เค้ารู้ว่า การมาครัง้นี้ สร้างความลำบากใจ ให้เราทั้งคู่พอควร เพราะไม่รู้ว่าหนทางข้างหน้า จะไปเป็นยังไง ทุกคน ยังให้การตอบรับ เค้าในแง่บวก /ลบ ยังไงก็ไม่รู้นี่คะ
แต่ถึงยังไงคะ เค้ามีหมูมัน อยู่ข้างๆ เป็นกำลังใจให้เค้ามากๆ นะ

Wednesday, June 18, 2008

มากกว่าคำว่า ขอบคุณ...

ที่รักจ๋า ไม่รู้ว่าหมูจะได้ดู blog ที่เค้าเขียนอันนี้เมื่อไหร่ แต่ไม่เป็นไร เมื่อไหร่เมื่อนั้น เค้ารู้ว่าหมูกลับมามีอะไรหลายอย่างต้องทำ แล้วก็ต้องคิดหนักหนาสาหัสมาก ไม่รู้ว่าเราจะผ่านมันไปได้อย่างดีมั้ย หวังอยากให้มันดีคะ ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม หมูกลับมาอยู่ใกล้ๆ เค้ามีความสุขมากๆ หมูก็คงเหมือนกัน เพราะเราติดกันอย่างกับตังเม ยิ่งตอนไปทริปเชียงใหม่เค้าสุขสุดๆที่รัก ขอบคุณมากๆ สำหรับทริปดี ดี ความรู้สึกดี ดี ที่เรายังคงมีกันไม่เปลี่ยนแปลง
รักหมูที่สุดคะ

Wednesday, June 04, 2008

Just waiting


อ้วนจ๋า...วันนี้เป็นไงบ้าง ทำงานวันสุดท้ายนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เดินทางแล้วนะ เดินทางกลับมาที่ทึ่คุ้นเคย หมูจะเป็นยังไงบ้างสำหรับคราวนี้ 6 เดือนแล้วที่ไม่ได้เจอกัน ห่วงหมูมันมากๆ เพราะหลายเรื่องยังไม่ลงตัว แต่ยังไงมันต้องมีทางออกเสมอคะ เค้าเชื่ออย่างนั้นน่ะ


เรื่องงานเค้าไม่มีรัยมากมาย แค่เหนื่อยกาย แต่เรื่องเรียนเนี่ยสิ เหนื่อยทั้งกายและใจคะ วันนี้โดนอาจารย์ดุ แค่จะไม่กี่นาที ก็ทำให้เครียดได้มากเลย ก็เค้ารู้สึกผิดอยู่แล้วนิค่ะ เลยไปกันใหญ่ ทำใจให้สู้ใช่มั้ย เคยอ่านเจอว่าไม่ว่าจะลงมือทำอะไร ให้ใช้กฏ เหล็กประจำใจ...2 ข้อ คือ เอาว่ะ กะ ช่างมัน... พยายามอยู่คะ


เค้าน่ะ ไม่มีอันทำอะไรแล้ว รู้มั้ย รอวัน นับวันรอหมูมันกลับมาหาแล้ว ไม่รู้สิ เป็นอย่างนี้ทุกที แล้วก็ยังคงเป็นอย่างนี้ต่อไป


รอ หมู มาน

Count down..


เจ้าอ้วนไม่ได้เรื่องนะค วันนี้ดื้อๆ ไปทานกาแฟมาเยอะๆ เหรอ ไม่ไหวเลยนะคะ ทำไมทำแบบนั้นคะ รู้ทั้งรู้ว่าไม่ดีต่อสุขภาพ ทำไมยังทำคะ น่าตีนักนะ งอแงอยากให้เค้าไปดูแลเหรอ
ตอนนี้งานเค้าทุกอย่างที่ทำ สำเร็จไปได้ด้วยดี คงรอก็แค่เวลาและการเดินทาง เร็วๆ นี้ที่จะถึง หมูมันตั้งตารอแล้วใช่มั้ยคะ บอกมาซิ เรื่องทุกอย่างน่าจะเป็นไปได้ด้วยดี เค้าไม่รู้เหมือนกันว่า ข้างหน้าจะเป็นไงบ้าง แต่ขอให้เรามีเรา วันข้างหน้าคงไม่เหลือบ่ากว่าแรง จริงมั้ยคะ

Waiting for our Love period..

Tuesday, June 03, 2008

หมูมาดูแลเค้าได้แล้วคะ เค้าเหนือ่ยมากเลย วันนี้เหนื่อยจริงๆ หมูจ๋ารีบกลับมาหน่อย มีอะไรให้ทำเยอะไปหมด เค้าละปวดหัว เวลามีกี่วันเนี่ย ที่รักเอ้ย จะได้อยู่ด้วยกันกี่นาที กว่าจะทำสิ่งที่หมูต้องการได้ทั้งหมด พรุ่งนี้ตอนเย็นเค้าว่าจะเข้าคณะคะ เอาหน้าไปให้อาจารย์เห็นสักหน่อย เพราะว่าเดี๋ยวต้องหายหัวไปอีกยาวเลย ส่วนเรื่องงานเค้ากะว่าจะลา แล้วบอกว่าไปต่างจังหวัด ทำธุระให้ที่บ้านน่ะคะ คงไม่มีใครมาถามเรื่องส่วนตัวมั้ง หมูว่าไงคะ
งานหมูเป็นไงบ้าน เหนื่อยๆ อีกวันเดียวนะ อีกวันก็เตรียมตัวมากอดหมูแล้ว อยากกอดหมูหรือยังคะที่รัก ไม่รู้ว่าหมูจะอยากกอดมั้ย เห็นหน้าแล้วจะทำหน้ายังไง เฉยๆ ไม่สนใจเหมือนคราวที่แล้วเค้าหนีกลับบ้านจริงๆด้วย เค้าไม่ยอมหรอก หมูมันไม่ใส่ใจ บ่นแต่เหนื่อย แล้วก็ไม่กอดเค้าเลย ไม่หอมแก้มด้วย เชอะๆๆ ยิ่งพูด ยิ่งงอนคะ
รักหมูมันมากๆ

A few day

เจ้าหมาอ้วน เป็นไงบ้างคะ วันนี้กลับมาไวจังคะ เป็นไรไปป่าวเอ่ย เป็นเด็กดีรอเค้ากลับไปหาป่าวคะ เค้ารอเวลาหาหมูมานานมากๆ แล้ว หมูเป็นเหมือนกันใช่ป่าวคะ
วันนี้แอบแวบไปซื้อของฝากให้หมูมันด้วย ซื้อได้แต่ของกินค่ะ ของอื่นๆ เค้ายังไม่รู้จะไปซื้อที่ไหนเลย พยายามหาเวลา และโอกาสอยู่ ไม่รู้จะทำไงดี เฮ้อออ
เรื่องงานเค้าก็อย่างที่บอกค่ะ หลายๆ อย่างเค้าก็ยังทำได้ดี เค้าไม่เคยคิดนะคะว่าไม่มีเค้า คนอื่นจะทำงานไม่ได้ ที่จริงไม่เกี่ยวหรอกค่ะ ยังไงคะ จะมีเค้าหรือไม่ บ. ก็คงต้องทำหรือ หาคนทำจนได้อยู่แล้ว เค้าทำเต็มที่ ทุกๆ เรื่องอย่างที่หมูมันบอกน่ะแหละค่ะ หมูมันเอาใจช่วยด้วยนะคะ หวังว่าให้อะไร ๆ ผ่านไปด้วยดี ให้หมูมันเป็นเด็กดีของเค้ามากๆๆ

คิดถึงมากๆ แล้วนะเจ้าอ้วน

Monday, June 02, 2008

Still waiting for you

คงไม่ต้องห่วงอะไรมากมายแล้ว เพราะว่าวันเดินทางกลับของหมูใกล้เข้ามาทุกที เค้าแค่รอคะ นับเวลาถอยหลังรอให้หมูมันบินมาถึงสักที ... ไม่รู้ว่าหมูยังอยากกอด เจ้าอ้วนจอมดื้อ อยู่อีกมั้ย นานเท่าไหร่แล้วที่ไม่ได้กอดกัน นับจากวันที่หมูบินกลับครั้งที่แล้ว จนวันนี้ ก็ประมาณ ห้าเดือน ถือว่าไม่นานเนอะ เพราะว่าที่เราคิดกันไว้มันนานกว่านี้ แต่ก็ดีแล้วคะ เค้าไม่อยากให้หมูอยู่ห่างเค้ามากนัก... ยิ่งห่าง ยิ่งห่วง ยิ่งหวง ยิ่งคิดถึงคะ หวังว่าหมูมันคงตั้งตารอวันบินกลับเช่นกัน หมูมีอะไรต้องทำมากมาย ที่นี่ list ไว้ซะมากมาย จะทำได้ทันเหรอคะ เค้าไม่ปล่อยให้หมู ออกจากห้องง่ายๆ หรอก อิอิ
เรื่องงานหมูเค้าว่า ทำดีที่สุด เป็นพอ เราไม่ใช่คนเดียวที่ต้องรับผิดชอบ แล้วอย่าพยายามคิดว่า เมื่อเราไม่อยู่เค้าจะทำ จะอยู่กันไม่ได้ เค้าก็ต้องอยู่ได้ โอกาสดีๆ คงต้องรอหน่อย ตอนนี้อะไรๆที่นี่ ก็อย่างที่เห็น ยากเย็นเหลือเกิน จะกินจะอยู่ก็ค่าครองชีพสูงปรี๋ดคะ
ส่วนเรื่องงานเค้า เค้าไม่มีความใส่ใจ และความพยายามเลยหมูอ้วน เค้าควรทำยังไง เค้าไม่ควรรับงาน แล้วเอาเวลาทั้งบ่ายทุ่มกับมันมั้ย เค้ายังข้องใจอยู่
รักหมูมันมาก...มากเกินกว่าจะปล่อยให้หมูกลับไปอีก

Hopefully...

นับเวลาถอยหลังยังคะเจ้าอ้วน ใกล้วํนกลับบ้านเค้าเต็มทีแล้ว หลายเรื่องเค้าคงต้องเตรียม ต้องคลียร์น่ะค่ะ เพราะว่าเรื่องงานก็ยังพอมีอยู่ แล้วต้องส่งต่องานให้คนอื่นๆอีก เค้ายังไม่ได้เริ่มเก็บของเลยค่ะ วันบินเค้าคงไม่มาทำงาน กะนอนอยู่บ้านน่ะคะ ตอนนี้จดไว้ก่อนว่าต้องทำอะไรบ้าง ถึงเวลาก็ทำทีีเดียว หมูมันช่วยเตรียมเรื่่องไปเที่ยวให้ด้วยนะเค้าคงวุ่นๆ อาจจะไม่ได้ช่วยนะคะ

ค่าโทรหมูมันบานเบอะ อีกแล้ว จะทำไงกันดีคะ จ่ายค่าโทรเดือนละเกือบหมื่นนี่แย่เลยนะคะอ้วน เฮ้อออ

ช่วงนี้นโยบายที่ออฟฟิศ ยังทำทุกอย่างเพื่อยื้อเอางานที่มี ณ ตอนนี้ให้ทำต่อไปให้ได้ เค้าก็ไม่อยากจะขัดคอนะคะ แต่รู้ทั้งรู้ว่าอะไรเป็นอะไร ก็ยังดันทุรังทำไปก็ไม่รู้ว่า มีประโยชน์แค่ไหน หวังว่าอะไร น่าจะดีขึ้นหรืออย่างน้อยก็ขอให้ได้งานใหม่ ไวๆ