ก็แค่...คิดถึงแล้วนะ

เจ้าหมูอืดเอ้ย...ยังไงๆ เราก็จะไม่ยอมใช้ชีวิตเเบบธรรมดาใช่มั้ยคะ จะทำอะไรแต่ละทีเนี่ย ต้องมีเรื่อง มีปัญหาตลอดการณ์ แต่อย่างน้อยก็ผ่านมาอีกเปลาะ เรื่องลาพักร้อนน่ะ อย่างน้อยหมูมันก็บอก หัวหน้าแล้วว่ายังไงเป็นยังไง ทีเหลือก็ดำเนินการณ์ตามที่คิดๆกันเอาไว้ล่ะ ให้ได้ผลอย่างที่อยากได้มากที่สุด และเราก็ต้องไม่เสียเปรียบค่ะ (ส่วนไอ้เรื่องได้เปรียบเนี่ย...ยากส์เนอะ) เรื่องพักร้อนก็ให้ไปตามนั้นล่ะคะ เพราะเค้าอยากให้หมูมาหาแล้วจริงๆ เค้าอยากให้คนที่มีส่วนช่วยในการได้มาซึ่ง ปรด ใบแรกใบเดียวของเค้า อยู่ดีใจกะเค้าไงคะ ก็แค่นั้นเองจริงๆ

เรื่องงานที่หัวเฉียวเค้าก็เริ่มเข้าที่แล้วคะ เค้าว่า ถ้าไม่คิดอะไรมากมายก็โอดีคะ พอได้อยู่ล่ะ เด๋วหาประสบการณ์ก่อน จะโบยจะบินหรือไม่ อย่างไร ไม่ใช่เรื่องทีต้องคิดตอนนี้คะ จริงมั้ยคะที่รัก

หมูมันอนุมัติวงเงินให้เค้าไปสอย น้องลีโน่ ตัวจิ๋วมานอนกอดก่ายเล่น ดีจริงๆคะ จะได้ไม่ตอ้งเเบกอ้วนดำ หนักๆ ไงคะ แต่ว่า จะให้พี่แต๋มใช้ อ้วนดำ มันก็ไม่จ่ายตังค์ซะงั้น เค้าอาจจะเอามาใช้ที่คณะก็ได้ ทำให้ไม่ต้องแบกอีกไงคะ ยังไงก็ดูอีกทีเนอะ

เป็นเด็กดีของหมูเสมอ...