ที่รักคะ เค้าเข้าใจว่าหมูรู้สึกอย่างไร กับการที่ต้องอยู่คนเดียว ต้องทำงาน ต้องใช้ชีวิตแบบเหงาๆ เค้าขอโทษที่เป็นในจุดที่หมูต้องการไม่ได้นี่คะ หมูรู้มั้ยหมูเป็นผู้หญิงที่เก่งมากนะคะ คงมีน้อยคนนักที่ยอมให้คนที่ตัวเองรัก มาอยู่ไกลๆ ขนาดนี้ เค้าไม่โกรธหมูหรอกนะคะ ที่หมูพร่ำบ่น เฝ้ารอวันที่เค้าจะกลับไปหา
เค้าไม่รู้หรอกว่า เงินรายได้และประสบการณ์ ที่ได้มาคุ้มค่ากับเวลาที่เสียไป หรือเปล่า ความรู้สึกเย็นชาเพราะการห่างคนที่เรารัก เป็นเวลานานๆ นั้น มันจะทำให้เราสองคน ยิ่งไร้หัวจิตหัวใจไปมากกว่านี้อีกมั้ย
เค้ายอมรับว่า เค้าห่วงหมูมาก ถ้าทำได้เค้าคงบินกลับไปอยู่กับหมู หรืออยู่ที่ไหนก็ได้ที่เราได้อยู่ด้วยกัน ไม่รู้ว่าหมูอยากมีวันนั้นมั้ย ตั้งใจเรียนให้จบนะคะ หวังว่าเราสองคนจะได้อยู่ด้วยกัน แบบไม่ต้องห่างกันไปไกลๆ อีกแล้ว
รอวันนั้น...
รักและคิดถึงหมูมากๆ
No comments:
Post a Comment