Saturday, May 17, 2008

Alone in the blue emotion

หมูอ้วนใจร้ายกับเค้ามากๆ รู้ตัวมั้ย 2-3 วันมานี่ หมูเหมือนไม่ค่อยสนใจเค้าเท่าไหร่...ไม่สนใจว่าเค้าเป็นยังไง เหนื่อยมั้ย เครียดหรือเปล่า...หมูสนแต่ว่าหมูต้องได้อย่างที่หมูอยากได้ พอไม่ได้ก็พูดจาไม่น่าฟัง...ไม่น่ารักเลยคะ เค้าไม่ชอบอะไร หมูพยายามอย่าทำได้มั้ย เค้าน่ะ ไม่มีเรื่องใหญ่โต ณ ตอนนี้หรอกคะ แต่ว่าเรื่องจิ๊บๆ เนี่ยพอมันหลายๆเรื่องก็พาลให้หงุดหงิดใจได้นะคะอ้วน อย่างที่บอกเค้าไม่ได้ต้องการบอกหรือปรึกษา เพราะว่าบางเรื่องไม่ได้ต้องการคำตอบเพื่อแก้ไข เป็นเพียงเรื่องระหองระแหง ที่ไม่ต้องการคำตอบระหว่างคนในครอบครัวเท่านั้น...เค้าแค่อยากได้คนมานั่งคุยเป็นเพื่อนที่เข้าใจแล้วไม่พยายามกดดันให้เค้าพูด อะไรที่เค้าอยากพูด เดี๋ยวเค้าก็บอกมันออกมาเอง พอเข้าใจมั้ยคะที่รัก อยากให้หมูเติมความเข้าใจให้บ้าง

ตอนนี้เรารอ รอการกลับมาของหมู หมูไม่รู้หรือไงว่าเค้าเป็นยังไง เค้าก็เป็นอย่างนี้เสมอ ไม่ว่ายังไง ไม่ว่าหมูจะกลับมาจากลาวกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง กลับจากดูไบครั้งที่แล้ว เค้าเป็นยังไง ลืมไปแล้วเหรอคะอ้วน ปากเค้าก็บอกว่าไม่เป็นรัย อยู่ได้ แล้วไงคะ พอได้ยินว่ามีโอกาสเจอกัน มีโอกาสกลับมาเค้าเคยเฉยเหรอคะ???


รักหมูมากๆ เหมือนเดิม แต่เพิ่มความผูกพันลงไปทุกวัน...ลองนับดูสิ กี่วินาที ที่เรารักกันมา...มันมากมายแค่ไหนคะที่รัก

No comments: