ไม่เป็นรัยหรอกค่ะที่รัก เราตัดสินใจร่วมกันไปแล้ว ไม่ว่ายังไง เค้าก็ต้องรับผลเท่าๆกับที่หมูรับ หมูก็รู้ว่า เค้าน่ะ บ้าบอมากกว่าหมูซะอีก เรื่องของหมูน่ะ เค้าเต้นกว่าหมูกี่เท่าหมูยังไม่รู้ตัวอีกเหรอคะที่รัก เอาน่ะ สองคน ช่วยกัน เค้าว่ารับไหวอยู่หรอก นอกจากว่าเราดันตีกันซะก่อนนี่สิ ... คงไม่ไหว หมูไม่ต้องคิดมากนะคะเรื่องที่ว่าเราจะโง่มั้ย เสียน้อยเสียยากมั้ย เค้ารู้ว่าหมูคิดไว้พอควรล่ะว่าจะทำยังไง จะพูดยังไง ถ้าได้ก็ได้ ไม่ได้ เราก็คงต้องเตรียมใจเท่านั้นเองคะ ถือซะว่าประสบการณ์ เงินหมื่น นิดหน่อย เดี๋ยวหมูก็หาได้...หมูไม่ได้ ทำงานเงินเดือนน้อยอย่างเค้านิคะ ถึงหายาก...เค้าไม่เชื่อว่าหมูจะหมดหนทางคะ อย่างน้อยกู้แม่ก็พอไหว จริงป่าว
วันนี้เราตีกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องอีกแล้ว เราน่ะ ทำไมน่ะชอบตีกันด้วยเรื่องที่ว่า อีกฝ่ายไม่ใส่ใจซะจริงๆเลย ให้ตายเถอะ ก็ใส่ใจกันมากๆแล้ว ยังไม่พอนิน่าเนอะ ประมาณโลภกันทั้งคู่เป็นไงล่ะ ก็จบด้วยการตีกันซะนี่ ทุกทีเล้ย หมูเอ้ย เรามาเก็บแรงไว้ไปรบกะคนอื่นดีกว่าเนอะ
สัญญาคะว่าจะใจเย็นกว่านี้ ( หมูก็ต้องใจเหมือนกันด้วยนะ ไม่งั้นถือเป็นโมฆะ )
รอ หมูมัน มากอดคะ
No comments:
Post a Comment