ผ่านวันเกิดเค้ามาได้สามวันแล้ว ทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิม แค่อายุที่เปลี่ยนไป....แต่เค้าไม่เห็นรู้สึกรู้สา เค้าว่าเค้าน่ะ หยุดอายุแล้วล่ะ ไม่ยอมให้มีตัวเลขมากขึ้นหรอก ให้หมูมันตามทันก่อนค่อยนับต่อ ดีป่าวคะ เค้ารอของขวัญหมูอยู่นะ แต่เลือกได้แล้ว ก็ให้หมูมันปวดหัวอยู่สามสี่วัน คงพอแล้ว เค้าต้องเลือกได้แล้ว ไม่งั้นหมูมันอาละวาดไม่ให้ขึ้นมา เค้าก็อดสิ...แย่เลยล่ะ
วันนี้เค้าไปงานเกษียณอายุ ผอ. ที่ทำงานมาคะ หมูมันโวยๆ ซะไม่มีดี เค้าไม่ได้หนีไปไหนนะคะ เค้าแค่ต้องไปสังสรรค์บ้างจะได้ไม่น่าเกลียด แต่เค้าน่ะ นั่งๆ ก็ง่วงอยากหลับ ให้ร้องคาราโอเกะ ไม่เอาหรอก (ก็มันร้องได้แต่ฟังไม่ได้น่ะสิ) ไปกินก็ไกลมากๆ แถมเค้าต้องเป็น navigator อีก เค้าเก่งป่าวคะ...ไม่หลงด้วยกลับบ้านด้วยความรวดเร็วและปลอดภัยคะ
เรื่องงานหมูที่จะต้องไปการ์ต้า หมูเตรียมตัวเตรียมใจดี ดีนะคะ เค้ากลัวเรื่องที่อยู่อาศัย อาหารการกินและ internet คะ อยากให้หมูแน่ใจว่า มันค่อนข้างโอเค เพราะว่ามันจะเป็นปัจจัยพื้นฐานที่ทำให้หมูมีแรงในการทำงานนะคะ
เป็นห่วงและรักหมูมันมากๆ เสมอ
No comments:
Post a Comment