ยังคงเหมือนเดิม

อืดๆ พอได้หยุดก็หนีเค้าไปเที่ยวนะคะ บ้านช่องไม่ยอมอยู่ ไปซื้อของไรนักหนาเนีย งอนแล้วนะคะที่รัก เมื่อคืนก็เพิ่งไปดูหนังกลับบ้านดึกดื่น วันนี้ก็ออกร่อนอีก หมูเอ้ย ไม่เหนื่อย ไม่อยากพัก ไม่อยากนอนเหรอคะ หรือว่าชีพจรลงเท้าคะ หมูติดใครมาคะ ไอ้อยู่ไม่ติดบ้านเนี่ย...อิอิ (ครายหว่า...คุ้นๆ เนอะ) วันนี้วันพักผ่อนไม่กวนหมูหรอกคะ ให้หมูมันพักให้เต็มที่ ไม่ได้หยุดมาหลายอาทิตย์แล้ว ต้องตักตวงสักหน่อย เรื่องก็เยอะ ปัญหาก็มาก เค้าไม่สร้างเพิ่มให้หมูมันหรอก เค้ารู้คะ ว่าต้องเป็นเด็กดี หมูมันได้มีกำลังใจ ที่จะสู้ต่อ ทำงานต่อ...หรือว่า...ตีกะคนอื่นๆ ต่อ...อิอิ ตอนนี้เค้าพยายามตั้งสติทำงานคะ แต่ก็ไม่ค่อยได้อย่างใจคิดเหมือนเนือยๆน่ะ เค้าก็เป็นอย่างนี้หล่ะคะ ... ห้ามบ่นนะคะที่รัก เค้าพยายามอยู่ พยายามแล้ว

หมูมันเป็นเด็กดีมั้ยคะที่รัก หวังว่าหมูมันคงเป็นเหมือนเค้านะ เราห่างกันนานชะมัด ทำยังไงดีคะ...ถึงตอนนี้คำว่ารัก คงไม่พอแล้วเนอะ แล้วตอนนี้เราสองคนไม่ใช่แค่...รัก...แล้วด้วย ยังมากไปด้วยความผูกพันธ์ อีกจริงมั้ยคะ...หวังไว้นะคะ ว่าเราสองคนจะเป็นอย่างนี้ตราบจนวันที่เราได้กลับมาอยู่ใกล้ๆกันอีกหนเนอะ

รักและคิดถึงหมูชะมัด