มาสร้างความหวังว่าจะกลับบ้าน พอได้ยินดีใจเป็นบ้าเลยที่รัก แต่พอคิดไป คิดมา คิดมาคิดไป อีกทีก็เสียดายเงิน ... หมูมัน คงไม่ว่ากันใช่มั้ยคะ ที่เค้าเสียดายเงิน ก็มันมากเหมือนกันนี่น่า เก็บไว้ดีกว่าเนอะ แค่หมูบอกว่า อยากมาหาก็ดีใจแล้วคะ คิดถึงเค้ามากๆแล้วใช่ไหมคะ เราต้องอดทนอีกสักพักเนอะ พักใหญ่แค่ไหนคะที่รัก อีกนานเลยนะ ปีหน้าโน้นแนะ แล้วมันจะคุ้มใช่มั้ยคะสำหรับการรอคอย...
วันนี้เค้าทำงานเหนื่อยมากๆคะที่รักจ๋า...สี่ห้าร้อยเคส...ภายไม่กี่ชั่วโมง เค้าทำงานอย่างกับเครื่องจักรแนะที่รักเอ้ย ไม่คุ้มเงินเลยคะ สำหรับวันนี้...แต่จะไม่ทำก็ไม่ได้ซะด้วยสิ เอาใจช่วยเค้าด้วยนะคะ แถมอาจารย์ยังตามหาเค้าอีก ก็เค้าหายหัวไปนานๆ แล้วนิน่า (จริงๆ แค่ไม่ถึงอาทิตย์เองนะ) ทำไมจารย์รีบตาม สงสัยว่าจะกลัวว่าลูกศิษย์จะเบี้ยวไม่ทำงานส่งแน่ๆเลยอ่ะ หมูต้องเอาใจช่วยเยอะๆ ด้วยนะ
รักหมูมันมากๆ
No comments:
Post a Comment