Sunday, August 05, 2007

ยังรักกันอยู่ใช่มั้ย


ไม่รู้ว่าทำไม ทุกครั้งเวลาที่เราไม่เข้าใจกัน มันช่างมากมายขึ้นทุกที อีกนานมั้ยกว่าเราทั้งคู่จะรับเรื่องขัดแย้งกันได้อย่างลงตัว ต้องมีสักทางใช่มั้ย ที่เราสองคนเรียกมันว่า...ตรงกลาง...แล้วเราจะอยู่รอจนพบจุด ตรงกลางระหว่างเราหรือเปล่า อย่างที่คุณบอก ไม่รู้ว่าเราจะรักกันอีกนานแค่ไหน ไม่รู้ว่าเราสองคนจะยังคงรับได้และมีความอดทนได้อีกนานแค่ไหน...แต่อย่างน้อย ตอนนี้ เรายังคงมีเรา เรายังคงมีกันและกัน เรายังคงมีมืออีกมือ มีใจอีกใจ ที่ยังพร้อมที่จะต่อสู้ไปด้วยกัน ใช่มั้ย เรายังคงมีเรา ตราบเท่าที่เรายังรักนั่นหล่ะคือคำตอบ...เค้ารู้สึกว่า เมื่อไหร่ที่เราทั้งคู่ปล่อยมือออกจากกัน เมื่อนั้นก็คงเป็นเวลาที่เราสองคนหมดความรู้สึกดีๆต่อกันแล้ว และหวังว่าวันนั้น คงยังมาไม่ถึงในเร็ววันนี้ใช่มั้ย...ยืนยันให้มั่นใจได้มั้ย...ว่าเรายังเหมือเดิม


อาทิตย์หน้าคงอีกอาทิตย์ที่เค้าสาหัส ค่ะ ก็คงเป็นเหมือนทุกครั้งที่ต้องทำงาน คือเหนื่อย ตื่นเช้า และเข้านอนเร็ว อย่าโกรธกันนะค่ะ เพราะหมูคงเห็นตารางเค้าแล้ว แต่ที่เค้ายังไม่ได้ลงไปคือ เค้าจะเข้าไปคุยงานกะอาจารย์ค่ะ เอาใจช่วยภาวนาให้เค้าได้เข้าไปและกลับออกมาอย่างมีกำลังใจที่จะทำงานต่อด้วยนะคะ


ต้องการแรงใจ...จากหมูคนเดียว

รักหมูมาร....มาน มากค่ะ

No comments: